Renowacja schodów cz. 1 czyli mały wstęp do wielkiego bałaganu.

W sumie nic wielkiego- ot, w końcu mieszkamy w tym domu już dobre parę lat! Ale nigdy to nie był nasz dom i nigdy nie mieszkaliśmy w nim sami! Od zawsze towarzyszył nam mój brat z rodzinką na pięterku. Nie raz marzyliśmy, że dom jest nasz i że w końcu naprawimy wszystkie błędy  renowacyjno- wstrojowe  mojego taty i brata i stworzymy COŚ PIĘKNEGO! Wiadomo jednak- jak to w życiu bywa- musieliśmy ze swoim marzeniem poczekać kilka lat. Zdążyliśmy w tym czasie dorobić się 4 dzieci i kota:) Bywały dni, że już traciliśmy nadzieję na jakąkolwiek zmianę i nawet rozważaliśmy wyprowadzkę, lecz szkoda mi było tego domu, gdzie moja babcia wychowała 7 dzieci i skąd moja mama, przez okno uciekała na randki z moim tatą...


Gdy w końcu zamieszkaliśmy w naszym domu sami, od razu wiedziałam jedno- coś odnowić muszę bo się uduszę:) Nie mogliśmy zabrać się za żadną " grubszą robotę" bo był akurat czerwiec i czekały nas dwa miesiące w domu z naszymi czterema synami. Kto ma tylu synów wie, że w takich warunkach,nawet ugotowanie obiadu graniczy z cudem. Odłożyłam więc na bok wszelkie plany remontowe i zadowoliłam się przenoszeniem klamotów z dołu do góry- poddasze miało być królestwem dzieci od tej chwili. Nie wytrzymałam jednak długo. Pewnego dnia, bez większego planu, bez narzędzi i bez doświadczenia, z czwórką dzieci w domu i z mężem w pracy, postanowiłam, od zaraz, natychmiast uratować nasze schody. Myśl o ich renowacji chodziła mi po głowie od kilku lat, lecz ponieważ schody należały bardziej do mojego brata, niż do nas, na planach i marzeniach się zawsze kończyło. Ale do czasu:) Schody prezentowały się tak ( wiem, nie daje się takich zgjec na bloga ale wybaczcie- w ferworze remontów cykałam telefonem jak się dało i bez oświetlenia:))

 To, co widzicie powyżej,  to już jest wersja super- częściowo bez brązowych dywaników na stopnice rodem z domów naszych ukochanych bogatych cioć z lat 90 tych. I do tego już w trakcie remontu.
Zwizualizujcie sobie jeszcze czarną wycieraczkę z leroy merlin za 10 zł, oraz 100 par butów poprzednich lokatorów  które leżały na każdym stopniu., a zrozumiecie, dlaczego odnawianie schodów śniło mi się po nocach.... Takie sny- katharsis- z otchłani do raju, ach no po prostu szkoda gadać:)

 W każdym razie, bez wchodzenia w szczegóły mojej psychiki ,chcieliśmy, żeby schody  przypominały jednak taki obrazek:

Pinterest

 Lub taki:

namobelpobel.blogspot.com

Albo taki:

Pinterest

Nie miałam więc wyjścia- musiałam zeszlifować ten paskudny, żółty świecący się lakier i odkryć prawdziwe piękno naszych schodów! Nie miałam planu, nie miałam czasu ale miałam zapał.

A co z tego wynikło to zobaczymy niebawem...